S. M. Ilaria Oyama
Każdy, kto spotyka s. M. Ilarię, jest natychmiast przyciągany przez jej pogodną, dziecięcą prostotę i wrodzoną dobroć!
Urodziła się w Nagasaki, w Japonii, 7 grudnia 1931 r. i otrzymała imię Haruko, oznaczające wiosnę. Trzy dni później została ochrzczona i otrzymała chrześcijańskie imię Łucja.
Siostra Ilaria pochodzi z silnej katolickiej rodziny, która podtrzymywała wiarę i tradycję japońskich świeckich przez ponad trzy wieki, kiedy nie mieli oni kapłana, który by ich prowadził i towarzyszył. Wiara katolicka przybyła do Japonii około 1540 r. wraz ze św. Franciszkiem Ksawerym i jezuickimi misjonarzami i na krótko rozkwitła, przynosząc 100 000 nawróconych. Wkrótce jednak napotkała opór ze strony najwyższych japońskich urzędników. Cesarz Ogimachi w 1565 roku wydał edykty zakazujące katolicyzmu, ale z niewielkim skutkiem. Po wydaleniu misjonarzy, pomimo okrutnych prześladowań, świeccy wierni nadal gromadzili się w ukrytych podziemnych miejscach na spotkaniach modlitewnych i katechezach aż do połowy XIX wieku. Swoją niezachwianą wiarę przekazywali kolejnym pokoleniom. Region Nagasaki jest szczególnie znany z opowieści o niezłomnej wierze i ukrytych miejscach chrześcijańskich, które zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Liczna rodzina Haruko składająca się z jedenaściorga rodzeństwa była wychowywana w ubóstwie przez kochających i ciężko pracujących rodziców. Od najmłodszych lat Haruko nauczyła się dokonywać wielu drobnych poświęceń, aby pomóc rodzicom w opiece nad braćmi i siostrami. Wstawała bardzo wcześnie rano, aby przygotować ogień, na którym następnie gotowała śniadanie, a także wykonywała inne prace domowe przed pójściem do szkoły.
Najbliższy lokalny kościół katolicki znajdował się dość daleko od jej domu, a pójście na mszę wymagało długiego spaceru. Jednak zarówno w upalne, jak i zimne dni, kiedy padał śnieg lub deszcz, cała rodzina szła na niedzielną Eucharystię.
Kiedy Haruko stała się młodą kobietą, jej rodzice pragnęli znaleźć dla niej odpowiedniego męża. Zaprosili do domu młodego mężczyznę, by przedstawić go Haruko i rozpocząć negocjacje w sprawie ich przyszłego małżeństwa. Jednak Haruko nie była zainteresowana tą propozycją i ukryła się na strychu. Modliła się, aby jej ojciec nie kontynuował negocjacji, a zwłaszcza nie otwierał butelki Sake, ponieważ oznaczałoby to, że porozumienie zostało osiągnięte. Rodzice szybko zdali sobie sprawę, że Haruko ma inne plany na przyszłość!
Kiedy Haruko spotkała nasze pierwsze siostry przybyłe do Japonii, zainteresował ją ich sposób życia i misja, a zwłaszcza adoracja eucharystyczna. Wkrótce potem dołączyła do Zgromadzenia, dokładnie 1 sierpnia 1950 roku.
Siostra Ilaria należała do pierwszej grupy, która rozpoczęła nowicjat w Japonii, z Matką M. Pią Chiavassa jako Mistrzynią Nowicjatu. Wstąpienie do nowicjatu odbyło się 5 maja 1953 r., w obecności Założyciela, bł. Jakuba Alberionego i Matki Łucji Ricci, Przełożonej Generalnej, którzy odwiedzali rosnącą Rodzinę Świętego Pawła. Rok później, wraz z pięcioma towarzyszkami, złożyła swoją pierwszą profesję zakonną.
Siostra Ilaria została wysłana do Australii w 1960 roku. Była jedną z pierwszych misjonarek w “kraju Ducha Świętego”. Kiedy przybyła do Australii, nie znała języka angielskiego i miała niewielką wiedzę na temat zwyczajów i kultury ludzi. Pozostałe dwie siostry: Matka Annunciata Stanizzi i Siostra Laurentina Bertero, mówiły tylko po włosku, więc wymyśliły formę języka migowego, aby komunikować się z tą małą japońską siostrą. Ostatecznie nauczyła się ona najpierw włoskiego, a następnie angielskiego.
Siostra Ilaria spędziła większość swojego życia zakonnego w Australii, służąc i promieniując swoją miłością do Pana i Ludu Bożego poprzez modlitwę, apostolat i czarujący uśmiech, którym do tej pory dzieli się z każdym, kogo spotyka. Siostra Ilaria jest kobietą niewielu słów, ale przekazuje wszystkim dobroć, empatię i pełne miłości uczucie. Kiedy mówi, jej słowa są pełne mądrości, zrozumienia i współczucia, a czasami są dowcipne i zabawne.
Ciepła, pełna miłości i spokoju obecność Siostry Ilarii jest bardzo ceniona przez wszystkie siostry w Delegaturze. Zawsze jest gotowa zachęcać i wspierać młode kandydatki i wszystkie siostry na ich drodze uczniostwa. Wszyscy są zainspirowani i zbudowani nieustannym, pełnym miłości poświęceniem Siostry Ilarii w życiu i misji Siostry Uczennicy. Nawet teraz, choć już nieco słaba, z powodu podeszłego wieku (93 lata), wyciąga rękę i czule wita tych, którzy dołączają do wspólnoty na porannej Mszy Świętej i modlitwie.
Siostra Ilaria jest kobietą głębokiej modlitwy i zawsze wiernie uczestniczy w codziennej wspólnotowej Mszy świętej i adoracji eucharystycznej. Ma również wielką miłość i nabożeństwo do Maryi i uwielbia odmawiać różaniec.
W tym roku (2024) siostra Ilaria obchodzi 70. rocznicę profesji zakonnej. 5 maja wszystkie siostry z Delegatury zgromadziły się w Strathfield, aby świętować to wielkie wydarzenie! Razem z s. Ilarią dziękujemy Bogu za wszystkie błogosławieństwa, którymi obdarzył ją Boski Mistrz i za wszystkie cuda, które zdziałał przez nią i z nią w budowaniu Królestwa Bożego. Rzeczywiście, s. M. Ilaria jest cennym darem dla naszej australijskiej wspólnoty!